8 december was er weer een biertocht in Wijchen. Ditmaal de winterbiertocht. Ook Biersensatie liep te goeder trouw weer mee.
Een en ander liep anders dan normaal. Er werd gebroken met de traditie om van te voren te lunchen. Dit alles in verband met verjaardagen en andere zaken die niet overgeslagen konden worden. Maar drie kwartier na het startschot hadden we ook de startbewijzen binnen.
Beginnen deden we wel bij Meneer Smit, zoals altijd. Daar werden vrolijk kerstmutsen uitgedeeld. Leuk voor de kinderen. Op de tap hadden ze Grimbergen Winter en Grolsch Hangende Harry. De Hangende Harry had een wat ongebruikelijk kleurtje voor een winterbier, dus die hebben we maar overgeslagen. Nadat er mooie bierviltjes gespot waren liepen we snel verder naar Thuis bij Fien. We liepen immers een uur achter op schema en we moesten voor 19:00 uur de tocht volbracht hebben.
Daar aangekomen stond er een lange, lange rij. In het voorbijlopen van de rij werd uiteraard een bier van de Hemel gespot, zoals het Thuis bij Fien beaamt. Gloeiende Gabriël stond op het kaartje. Een lekker winterbier, dachten we. De rij schoof niet op en vooraan was er geroezemoes. Het gerucht ging dat de Gloeiende Gabriël op was. Een groot drama, want als alternatief werd een Helse Engel aangeboden. Een tripel op een winterbiertocht, dat kan niet. Dan maar het andere bier. De Juttersbock van Texels. Een herfstbock... Dat kan eigenlijk niet. Maar met frisse tegenzin dronken we die toch maar op, terwijl een enkeling voor de Helse Engel koos. Niet best dat er te weinig bier op de tap zat. Nadat we inmiddels een uur en een kwartier achterliepen op het schema werd met grote passen richting Lieve Sophie gegaan.
Daar aangekomen was het nog gezellig druk. Veel bekende gezichten die je altijd wel ziet bij de bockbiertochten. Toch stapten we met een gemengd gevoel het terras op, we hadden daar immers niet een bodem gelegd. Zoals we dat normaal wel doen. Volgende keer maken we het maar ruimschoots goed zullen we maar zeggen. Op de tap stonden wederom twee bieren van Texels. Stormbock en Noorderwiend. Twee typisch herfstbockachtige namen, maar de Noorderwiend bleek een winterbier te zijn. Allebei waren ze erg lekker. En met de 10% van de Stormbock werd die grens geslecht voor de dag. En meerdere volgden. Maar eerst maar naar Café Zus.
Richting Café Zus keek het erg druk. Zouden we dan ineens weer aansluiting gevonden hebben bij de middenmoot van de tocht?
Neen, het bleek dat Zaal 4 de tapkar op de hoek had neergezet. Aangezien het restaurant wat daar zat onlangs de stekker er jammerlijk heeft uitgetrokken was het terras wel een makkelijke en logische keuze. Maar het voelt wat vreemd, eerst Zaal 4 en dan Café Zus. Had dat anders gekund? Ja, maar we zochten het niet om heen en weer te blijven lopen. Op de tapkar hadden ze Jopen Witte Winter, Kasteel Cuvee en Two Chefs Bock Brûlée. De Witte Winter werd gekozen. Evenals de Brûlée van Two Chefs. De Witte Winter is wel een vreemde eend in de bijt. Een wit winterbier. Maar hij was wel lekker. Op naar Café Zus, waar we echt aansluiting vonden met de middenmoot.
De keuze bij Café Zus was als vanouds uiterst gevarieerd. Goede zaak. 5 jaar oude Gouden Caraolus, La Trappe met Zundert en Tynth Meadow. Lastig kiezen hoor. Jammer genoeg was ook hier een keuze niet meer beschikbaar. Hetzij dat het op was, of dat het te lang duurde om een nieuw fust aan te sluiten, dat is nog niet helemaal duidelijk. Maar de Imperial Dark van 2018 smaakte uitstekend. En de sfeer binnen is gewoon gezellig. Een bruine kroeg waar je geen zinnig woord hoeft te zeggen om het leuk te hebben. Je kan ook niet zoveel zeggen, er kan meer meegezongen worden. Maar we konden daar niet blijven hangen. De tocht moest immers afgemaakt worden.
Op weg naar Brownies & Downies kwamen we langs Wijchen Schaatst. Leuk, lekker een winterbiertocht langs de schaatsbaan. Lekker aanmoedigen bij het curlen en intussen bier drinken. Dat had allemaal gekund als de tocht een of twee weken later was. Nu was de schaatsbaan nog in opbouw en lag er geen ijs. Enkel houten vlonders. Maar onder genot van een Gulpener IJsbock en een Pomp Oen spiced Tripel werd er al druk gediscussieerd wie de curling cup gaat winnen dit jaar. De IJsbock is trouwens een uitstekende keus om eens te proeven. Na een lach en een traan werd naar Café Anneke gegaan. De andere bruine kroeg in Wijchen.
Zware keuzes moesten er gemaakt worden aldaar. Een Kasteel Trignac van 12%, of een Jopen Meesterstuk van 11%. Beide keuzes kunnen heftig zijn. Zeker na zes andere bieren die ook al het nodige aan alcoholpercentage hadden. Maar de keuze was de Kasteel Trignac. Gelegen op cognacvaten en blijkbaar met banaan en vanille. Het zal allemaal wel of niet zo zijn, maar de herinnering is dat het lekker was. De buitentap stond in ieder geval goed te lopen. Binnenkort maar eens het jaar evalueren daar. Maar de mist in het hoofd werd groter en er moesten nog twee kroegen bezocht worden. Op naar Sterrebosch, garant voor Hertog Jan natuurlijk. Een lekker winterbier van dit jaar zit daar vast en zeker op de tap.
Helaas, geen hertog Jan winterbier uit 2024. Maar wel twee keer Grand Prestige. Uit 2023 en 2024. De oudste werd gekozen, want dan is ie toch lekkerder. Er werden herinneringen opgehaald uit feestjes uit het recente en langer geleden tijden. Onder het genot van de Grand Prestige dus. En lekker bij de vuurkorven staan. Ditmaal geen weddenschappen wie er het langst in kan staan zonder dat je als Jeanne D'Arc eindigt. Maar er was zowaar nog heel wat tijd over en we liepen rustig door naar de laatste halte, Café de Arend.
En zeg je swingcafé de Arend, dan zeg je Muifel uit Oss. Wat ze altijd op de tap hebben maar altijd op is als we daar komen. En zeker gezien het feit dat we niet vooraan liepen hadden we weinig hoop. Maar dat was onterecht, ze hadden allebei de Muifels nog op de tap. Zuster Agatha van 11.5%. Hier gingen de laatste hersencellen die nog iets konden onthouden de prullenbak in. Het was hartstikke gezellig, je kon met iedereen praten en geen kwaad woord is gevallen. Enkel de tegenvaller van NEC dat daags ervoor dik verloor was jammer. Maar ook dat werd uitgebreid besproken.
Uiteraard moest er nog gegeten worden. We waren benieuwd of het pinapparaat bij de Joegoslaaf het weer deed. Vorige keer kwamen we er levend uitgelopen, dus het zal dit keer ook wel goed gaan. En dat ging het ook, een goed gevulde schaal met vlees en andere lekkernijen. En na daar nog een paar speciaalbiertjes verorberd te hebben was het licht uit. Niet van de fiets gelukkig. Maar herinneringen zijn vervaagd. Maar we zijn weer heel thuisgekomen (een enkeling mocht naar de eerste hulp om wat hechtingen te laten zetten na een fietsongelukje). De feestmaand is begonnen. Op naar de lentebiertocht. Ergens in april of mei zal het zijn.
Tot slot nog wat tips en tops:
Tops:
- Geen dezelfde bieren tegengekomen
- Leuke onderzetters
- Later beginnen is nog op tijd binnen
- De tapkar stond goed op de plek
Tips:
- Zorg voor voldoende bier als dat mogelijk is. Het is zonde als er te weinig op voorraad is.
- Het zou mooi zijn als je de tocht bijvoorbeeld kan combineren met een lunch of diner (een combideal ofzo)
- Een winterbiertocht hoort in de winter gehouden te worden, niet in de laatste weken van de herfst.
Reactie plaatsen
Reacties